برون جهیدنلغتنامه دهخدابرون جهیدن . [ ب ِ / ب ُ ج َ دَ ] (مص مرکب ) بیرون جهیدن . بیرون جستن : شب از میان باختر برون جهدبگسترد بزیر چرخ جای او.منوچهری .
