بررهلغتنامه دهخدابرره . [ ب َرْ، رَ ] (ص مرکب ) (از: بر + ره ) برراه . براه . آراسته و خوب . || (اِ مرکب ) آراستگی و خوبی . (انجمن آرا) (برهان ) (آنندراج ). و رجوع به براه شود.
