برتنیدن
لغتنامه دهخدا
برتنیدن . [ ب َ ت َ دَ ] (مص مرکب ) تنیدن :
گر تنم از جامه برهنه شود
علم و خرد گرد تنم برتنم .
جانت برهنه است و تو این تار و پود
بر تن تاریک همی برتنی .
گرد خود چون کرم پیله برمتن
بهر خود چه میکنی اندازه کن .
رجوع به تنیدن شود.
گر تنم از جامه برهنه شود
علم و خرد گرد تنم برتنم .
ناصرخسرو.
جانت برهنه است و تو این تار و پود
بر تن تاریک همی برتنی .
ناصرخسرو.
گرد خود چون کرم پیله برمتن
بهر خود چه میکنی اندازه کن .
مولوی .
رجوع به تنیدن شود.