بدشیرلغتنامه دهخدابدشیر. [ ب َ ] (ص مرکب ) بدذات . متقلب . از شیر مراد شیر مادر است و بدشیر دشنامی است که غالباً بمزاح به اطفال گویند. (از یادداشتهای مؤلف ).
