بدبخت کردن
لغتنامه دهخدا
بدبخت کردن . [ ب َ ب َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) به روز سیاه نشاندن . سیه روزگار کردن . بداختر و بی طالع گردانیدن . اِشقاء؛ بدبخت کردن . (تاج المصادر بیهقی ) :
نگه دار از آموزگار بدش
که بدبخت و گمره کند چون خودش .
نگه دار از آموزگار بدش
که بدبخت و گمره کند چون خودش .
سعدی (بوستان ).