بداعتقاد
لغتنامه دهخدا
بداعتقاد. [ ب َ اِ ت ِ ] (ص مرکب )آنکه اعتقادش بد است . بداندیشه . بدفکر :
چون وزیر ماکِربداعتقاد
دین عیسی را بدل کرد از فساد.
به نیت غزا و جهاد کفار بداعتقاد بکنار دریای گنگ رفته . (حبیب السیر ج 3 ص 155).
چون وزیر ماکِربداعتقاد
دین عیسی را بدل کرد از فساد.
مولوی .
به نیت غزا و جهاد کفار بداعتقاد بکنار دریای گنگ رفته . (حبیب السیر ج 3 ص 155).