بختکارلغتنامه دهخدابختکار. [ ب ُ ] (اِ) نطول . دوائی است چند که باهم بجوشانند و بدن بیمار را بدان بشویند. (انجمن آرای ناصری ). اما این لغت به این صورت مصحف بختگاوست . و رجوع به بختگاو شود.
