بحبوحة

بحبوحة. [ ب ُ ح َ ] (ع اِ) میان و وسط هر چیزی . (ناظم الاطباء). وسط مکان .اصل و میان چیزی . بحبوح . (منتهی الارب ).
- بحبوحةالجنة ؛ میان بهشت . (مهذب الاسماء): من سره ان یسکن بحبوحة الجنة فلیلزم الجماعة. (حدیث ).
- بحبوحةالدار ؛ میان سرای . خیاره . (تاج العروس ). مأخوذ از تازی ، میان خانه و وسط آن . (ناظم الاطباء).
- در بحبوحه ؛ در گیراگیر کار. در وسط کار.