بام شکسته
لغتنامه دهخدا
بام شکسته . [ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (ص مرکب ) که بام درهم فروریخته دارد. که بام نادرست و خراب دارد. بام فروریخته . شکسته بام . خراب . ویران :
یارب کی بینم آسیای فلک را
آب زده ، سنگ سوده ، بام شکسته .
|| (بااضافه ) بام ویران و درهم فروریخته .
یارب کی بینم آسیای فلک را
آب زده ، سنگ سوده ، بام شکسته .
خاقانی .
|| (بااضافه ) بام ویران و درهم فروریخته .