بازرهیدن
لغتنامه دهخدا
بازرهیدن . [ رَ دَ ] (مص مرکب ) نجات یافتن . رهیدن :
تنت بجان ای پسر این جان تست
بازرهد روزی از آبستنی .
گویند بگوی ترک تُرکت
تا بازرهی ز پاسبانی
تَرک چو تو تُرک نبود آسان
ترکی تو نه دوغ ترکمانی .
تنت بجان ای پسر این جان تست
بازرهد روزی از آبستنی .
ناصرخسرو.
گویند بگوی ترک تُرکت
تا بازرهی ز پاسبانی
تَرک چو تو تُرک نبود آسان
ترکی تو نه دوغ ترکمانی .
سنائی .