باریک اندیشیلغتنامه دهخداباریک اندیشی . [ اَ ] (حامص مرکب ) دقت . احتیاط. مآل اندیشی : و او را [ عنصری را ] چنین قصیده ای دیگر نیست هر چه ممکن بود از استادی و باریک اندیشی کرده است . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 692).
