بارحمتلغتنامه دهخدابارحمت . [ رَ م َ ] (ص مرکب ) دارای رحمت . بخشایش گر. بخشایش کننده : وگر بارت ندادند اندرین دربر ایشان ابر بارحمت مباراد. ناصرخسرو.رجوع به «با» شود.