اکبان
لغت‌نامه دهخدا
اکبان . [ اِ ] (ع مص ) بازداشتن زبان خود را از کسی .گویند: اکبن لسانه عنه . (ازمنتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بازداشتن زبان را. (آنندراج ) (از اقرب الموارد).
- اکبان لسان از کسی ؛بازداشتن زبان را از او. (یادداشت مؤلف ).
- اکبان لسان از کسی ؛بازداشتن زبان را از او. (یادداشت مؤلف ).
