اواسط
لغت‌نامه دهخدا
اواسط. [ اَ س ِ ] (ع اِ) ج ِ اوسط. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات ). میانه و میانه تر. (غیاث اللغات ). وسط و میانه و میان .
- اواسط ماه ؛ میانه های ماه .
- اواسط ناس ؛ مردمان میانه حال که نه چندان توانگر باشند ونه فقیر. (ناظم الاطباء).
|| اواسط دلائل و حججی است که بدان بر دعاوی استدلال کنند. (از تعریفات سید جرجانی ).
- اواسط ماه ؛ میانه های ماه .
- اواسط ناس ؛ مردمان میانه حال که نه چندان توانگر باشند ونه فقیر. (ناظم الاطباء).
|| اواسط دلائل و حججی است که بدان بر دعاوی استدلال کنند. (از تعریفات سید جرجانی ).
