اوابیلغتنامه دهخدااوابی . [ اَ وْ وا ] (حامص ) نیک توبه کردن . توبه ٔ نیکو و پشیمانی از گناه : به در بی نیاز نتوان رفت جز بمستغفری و اوابی .سعدی .