اهران
لغتنامه دهخدا
اهران . [ اَ ] (اِ) تیشه ٔ درودگری و تبر. (ناظم الاطباء). تیشه ٔ درودگری . (برهان ) (انجمن آرا) (هفت قلزم ) (آنندراج ) :
بکاه ار کوه کندن دست دادی
نه اهران بایدی نه اوستادی .
بکاه ار کوه کندن دست دادی
نه اهران بایدی نه اوستادی .
نزاری قهستانی (از انجمن آرا).