انفطام
لغتنامه دهخدا
انفطام . [ اِ ف ِ ] (ع مص ) بازایستادن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || بغایت رسیدن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). به انتها رسیدن . (از اقرب الموارد). || از شیر بازشدن شیرخواره ، یقال : فطمت المرضعة الرضیع فانفطم . (ناظم الاطباء).