اندوه کش
لغت‌نامه دهخدا
اندوه کش . [ اَ ه ْ ک ُ ] (نف مرکب ) کشنده و ازبین برنده ٔ اندوه . اندوه سوز. شادی آور :
رخی از آفتاب اندوه کش تر
شکر خندیدنی از صبح خوشتر.
یکی شب از شب نوروز خوشتر
چه شب کز روز عید اندوه کش تر.
رخی از آفتاب اندوه کش تر
شکر خندیدنی از صبح خوشتر.
نظامی .
یکی شب از شب نوروز خوشتر
چه شب کز روز عید اندوه کش تر.
نظامی .
