اندری
لغت‌نامه دهخدا
اندری . [ اَ دَ ] (ع ص نسبی ) منسوب به اندر که دهی است قریب حلب . ج ، اَندَریّون و قول عمروبن کلثوم :
الاهبی بصحنک فاصبحینا
و لاتبقی خمور الاندرینا
نسب الخمرالی اهل القریة؛ ای خمورالاندریین فاجتمعت ثلاث یأات فخففها ضرورةً او جمع الاندری اندرون کما قال الاشعرون و الاعجمون . (منتهی الارب ). منسوب به اندر که دهی است از حلب . ج ، اندرون و اندریون و اندریین . (ناظم الاطباء). || رسن ستبر درشت . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). و رجوع به اندرین شود.
الاهبی بصحنک فاصبحینا
و لاتبقی خمور الاندرینا
نسب الخمرالی اهل القریة؛ ای خمورالاندریین فاجتمعت ثلاث یأات فخففها ضرورةً او جمع الاندری اندرون کما قال الاشعرون و الاعجمون . (منتهی الارب ). منسوب به اندر که دهی است از حلب . ج ، اندرون و اندریون و اندریین . (ناظم الاطباء). || رسن ستبر درشت . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). و رجوع به اندرین شود.
