اندرجهیدن

اندرجهیدن . [ اَ دَج َ دَ ] (مص مرکب ) بدرون جهیدن . جهیدن :
او مار بود و مار چو آهنگ او کنی
اندر جهد ز بیم بسوراخ تنگ غار.

منوچهری .

و رجوع به جستن و جهیدن شود.