اندرافکندن
لغت‌نامه دهخدا
اندرافکندن . [ اَ دَ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) افشاندن . پراکندن :
بصد جای تخم اندرافکند بخت
بتندید شاخ و برآورد رخت .
|| نوشیدن . بیکبار نوشیدن :
تا خبر یابم جامی دوسه اندرفکنم
رخ کنم سرخ و فرودآیم با ناز و بطر.
|| داخل کردن : تو هم اکنون نزد افشین روی و اگر بار ندهد خویشتن را اندرافکنی و بخواهش و تضرع و زاری پیش این کار بازشوی . (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 174). و رجوع به افکندن و انداختن شود.
بصد جای تخم اندرافکند بخت
بتندید شاخ و برآورد رخت .
عنصری .
|| نوشیدن . بیکبار نوشیدن :
تا خبر یابم جامی دوسه اندرفکنم
رخ کنم سرخ و فرودآیم با ناز و بطر.
فرخی .
|| داخل کردن : تو هم اکنون نزد افشین روی و اگر بار ندهد خویشتن را اندرافکنی و بخواهش و تضرع و زاری پیش این کار بازشوی . (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 174). و رجوع به افکندن و انداختن شود.
