انجعاف
لغت‌نامه دهخدا
انجعاف . [ اِ ج ِ ] (ع مص ) برکنده گردیدن درخت . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). انقلاع . (از اقرب الموارد) (مصادر زوزنی ). || برزمین افتادن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ). منه الحدیث : انه مر بمصعب بن عمیر و هومنجعف ؛ ای مصروع . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
