انتحاء

انتحاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) قصد چیزی کردن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). قصد کردن . (از اقرب الموارد) (مصادر زوزنی ). || بجانب چپ خمیدن شتر در سیر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد): هذا هو الاصل ثم صارالانتحاء الاعتماد و المیل فی کل وجه . (منتهی الارب ) . || یک سو کردن .(منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || کوشیدن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || انتحیت علی حلقةالسکین ؛ ای عرضت ، و انتحی الشی ٔ له ؛ ای اعرض له . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) . || تکیه کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). اعتماد کردن . (از اقرب الموارد) (مصادر زوزنی ) (ناظم الاطباء) . تکیه کردن بر چیزی : انتحی فی الشی ٔ؛ تکیه کرد بر آن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) .