انبارخانه
لغتنامه دهخدا
انبارخانه . [ اَم ْ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) جای ذخیره و اسباب . (آنندراج ). انبار. مخزن . (فرهنگ فارسی معین ). مخزن . (ناظم الاطباء) :
گفت کانبارخانه بگشادیم
ابر اگر زفت گشت ما رادیم .
|| ذخیره . (ناظم الاطباء) :
وآنچه زانبارخانه ماند باز
پیش مرغان نهند وقت نیاز.
شواهد مزبور را بصورت ترکیب اضافی هم می توان خواند.
گفت کانبارخانه بگشادیم
ابر اگر زفت گشت ما رادیم .
بنایی .
|| ذخیره . (ناظم الاطباء) :
وآنچه زانبارخانه ماند باز
پیش مرغان نهند وقت نیاز.
نظامی .
شواهد مزبور را بصورت ترکیب اضافی هم می توان خواند.