امین داشتن
لغتنامه دهخدا
امین داشتن . [ اَ ت َ ] (مص مرکب ) ایتمان . (تاج المصادر بیهقی ). مورد اعتماد داشتن . رازدار شمردن :
ترا من خردمند پنداشتم
باسرار ملکت امین داشتم .
و رجوع به امین شود.
ترا من خردمند پنداشتم
باسرار ملکت امین داشتم .
سعدی .
و رجوع به امین شود.