المبهلغتنامه دهخداالمبه . [ اَ ل َ ب َ / ب ِ ] (اِ) در تداول عامه ، چوبی بلند پوست باز کرده بدرازای سه چهار گز. چوب دراز باریکتر از دستک . تیر نازک که سخت بلند و نیز افراشته بود. (یادداشت مؤلف ).
