التحاملغتنامه دهخداالتحام . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) کفشیر گرفتن جراحت و سر استوار کردن آن . (منتهی الارب ). پیوسته شدن جراحت . (تاج المصادر بیهقی ). با یکدیگر پیوستن جراحت . (مصادر زوزنی ). || سخت گردیدن جنگ . (مصادر زوزنی ).
