الاو

الاو. [ اَ ] (اِ) آتش شعله ناک . (برهان ). آتش . (رشیدی ) (جهانگیری ). اَ لَو :
ترا ای خواجه گر هیزم نباشد
دم سرما که هنگام الاو است
سواد شعر طوسی را طلب کن
بسوزانش که او سرگین گاو است .

مولانا طوسی (از رشیدی ).