الاقةلغتنامه دهخداالاقة. [ اِ ق َ ] (ع مص ) لیقه انداختن در دوات و نیکو کردن سیاهی آن را. (منتهی الارب ) (تاج المصادر بیهقی ). || برچسبانیدن ، یقال : الاقه بنفسه ؛ بخود چسبانید آن را. (مهذب الاسماء).
