اقرملغتنامه دهخدااقرم . [ اَ رَ ] (ع ص ) گشن گرامی که نه بندند آن را و نه بار کنند بر وی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). چهار پای نری که از آن سواری و بارکشی نخواهند برای اضراب فحل . (از اقرب الموارد).