افتاکلغتنامه دهخداافتاک . [ اِ ] (ع مص ) بکار خواسته ٔ نفس درآمدن .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بمعنی فَتک . به مراد ودلخواه خود بر امور سوار شدن . (از اقرب الموارد).
