اعصاء
لغتنامه دهخدا
اعصاء. [ اِ ] (ع مص ) برآمدن چوب انگور و بار نیاوردن : اعصی الکرم اعصاءً؛ برآمد چوب انگور... (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بیرون آمدن چوبهای انگور و میوه ندادن آن . (از اقرب الموارد). || نافرمانی کردن و جمع کردن گروهی را بر خیر و شر. (غیاث اللغات ) (آنندراج ).
