اعتظاللغتنامه دهخدااعتظال . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) در پی ماده بر زبر یکدیگر رفتن سگان و ملخ و جز آن بگشنی . (از منتهی الارب ). بردیف شدن ملخها. (از اقرب الموارد). بر زبر یکدیگر رفتن سنگها و ملخها از پی ماده . (ناظم الاطباء).
