اشم

اشم . [ اَ ش َم م ] (ع ص ) مرد بلندبینی . (منتهی الارب ) (مجمل اللغة) (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ) (زمخشری ) (مهذب الاسماء) (آنندراج ). ج ، شُم ّ. (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). کعب گوید: شم العرانین أبطال لباسهم . (تاج العروس ). رجوع به شُم ّ شود.مؤنث : شَمّاء. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (تاج العروس ). و رجوع به شَمّاء شود. صاحب تاج العروس ذیل شمم آرد: و هو ان یطول الانف و یدق و تسیل روثته فهو اشم بین الشمم و هی شَمّاء. و فی صفته (ص ): یحسبه من لم یتأمله اشم . (تاج العروس ). || جبل اشم ؛ کوه بلند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). کوهی بلند. (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). ج ، شُم ّ. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) : در رزانت وقارطود اشم بود. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 369 نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ). || مهتر صاحب ننگ . (منتهی الارب ). السید ذوالانفة الکریم . (اقرب الموارد). بمجاز السید ذوالانفة الشریف النفس . (تاج العروس ). || دوش بلندسراستخوان . (منتهی الارب ). المنکب المرتفعالمشاشة. (اقرب الموارد) (تاج العروس ). || (ع ن تف ) بوی دارتر.
|| بوی بَرنده .
- امثال :
اشم ﱡمن ذرّة .
اشم ﱡ من نعامة .
اشم ﱡ من هِقْل .
اشم ﱡ من هیق و اهدی ̍ من جمل .