اشغالگرلغتنامه دهخدااشغالگر. [ اِ گ َ ] (ص مرکب ) آنکه شهر یا محلی را تصرف کند و غالباً بر کسانی اطلاق میشود که برخلاف حق و بزور جائی را میگیرند.