اشخوب
لغت‌نامه دهخدا
اشخوب . [ اُ ] (ع اِ) بانگ شیر دوشیدن . یقال : انها لاشخوب الاحالیل . (از اقرب الموارد). صوت الدِرَّة. یقال : انها لاشخوب الاحالیل و سیبویه ، انها لاشخوف الاحالیل روایت کرده است . نضربن شمیل گوید: ناقة اشخوف الاحالیل ؛ عقیمةالضرع واسعةالاحالیل . ج ، اشاخیب . (از اقرب الموارد).
