اشتطاطلغتنامه دهخدااشتطاط. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) جور کردن بر کسی در حکم . (منتهی الارب ) (آنندراج ). ستم کردن . (تاج المصادر بیهقی ). از حد درگذشتن . (زوزنی ). || دور رفتن ستور به چرا. || دور شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
