اشترشکن
لغتنامه دهخدا
اشترشکن . [ اُ ت ُ ش ِ ک َ ] (نف مرکب ) کُشنده ٔ شتر. درهم شکننده ٔ شتر :
اشتر نادان بنادانی فروخسبد براه
بی خبر باشد از آن شیری که هست اشترشکن .
اشتر نادان بنادانی فروخسبد براه
بی خبر باشد از آن شیری که هست اشترشکن .
منوچهری .