اسپیک
لغت‌نامه دهخدا
اسپیک . [ اَ ی َ ] (ص ) دزد اسب بودکه بغیر از اسب دزدیدن دیگر کارش نبود :
اسپیک آمد [ هم ] آنگه نرم نرم
تا برد مر اسپ او را گرم گرم .
لیکن ظاهراً در بیت فوق اسپیک معنی دزد اسب ندارد، یاءیای نسبت است و کاف ، کاف تعریف مانند مردک ، و هاء مانند پسره ، و در لغت فرس چ تهران کلمه اسپیل ضبط شده و همین بیت رودکی شاهد آمده است . رجوع به اسپیل شود.
اسپیک آمد [ هم ] آنگه نرم نرم
تا برد مر اسپ او را گرم گرم .
رودکی (از حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ).
لیکن ظاهراً در بیت فوق اسپیک معنی دزد اسب ندارد، یاءیای نسبت است و کاف ، کاف تعریف مانند مردک ، و هاء مانند پسره ، و در لغت فرس چ تهران کلمه اسپیل ضبط شده و همین بیت رودکی شاهد آمده است . رجوع به اسپیل شود.
