اسعاءلغتنامه دهخدااسعاء. [ اِ ] (ع مص ) سخن چین گردانیدن . بسخن چینی داشتن . || دادن جسته جوینده را. || محتاج طلب گردانیدن کسی را. (منتهی الارب ). || واداشتن بسعی یعنی کسب . || اسعوا به ؛ طلبوه . (اقرب الموارد).
