استیقاظ

استیقاظ. [ اِ ] (ع مص ) بیدار بودن . بیداری . || بیدار شدن . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). || هشیار بودن . || بانگ کردن پای برنجن و جز آن از پیرایه .