استیفارلغتنامه دهخدااستیفار. [ اِ ] (ع مص ) تمام گرفتن حق کسی را: استوفر علیه . (منتهی الارب ). || استئفار. نشاط کردن شتر و فربه شدن پس از مشقت و لاغری .
