استیثاج
لغتنامه دهخدا
استیثاج . [ اِ ] (ع مص ) آویختن بعض از گیاه در بعض و تمام بالا گردیدن آن . (منتهی الارب ). درهم رفته شدن گیاه . || بسیارشدن شتران . || بسیارمال شدن . یقال : استوثج الرجل المال ؛ اذا استکثر منه . (منتهی الارب ). || بسیار خواستن مال . || تمام شدن .
