ازنملغتنامه دهخداازنم . [ اَ ن َ ] (ع ص ) بعیرٌ ازنم ؛ شتر زنمه دار، یعنی آنکه پاره ای از گوش او بریده معلق گذارند و این کار با شتران نجیب کنند. مؤنث : زَنْماء. (منتهی الارب ).
