ارواد
لغت‌نامه دهخدا
ارواد. [ اَرْ ] (اِخ ) جزیره ای در دریا قرب قسطنطنیه ، مسلمانان بدانجاغزو کردند و آنرا بسرداری جنادةبن ابی امیه در زمان معاویةبن ابی سفیان در سال 54 هَ . ق . بگشودند و مجاهدبن جبر المقری و تبیعبن امراءة کعب الاحبار در فتح آن شرکت داشتند و در آنجا مجاهد تبیع را قرآن آموخت و بعضی گفته اند در رودس آموخته است . (معجم البلدان ).
