اره گر

اره گر. [ اَرْ رَ / رِ گ َ ] (ص مرکب ) که ارّه سازد. صانع ارّه . (آنندراج ) :
زند ارّه گر چون دم از کار خویش
ز سین سیادت نهد ارّه پیش .

ملاطغرا.