ارعن

ارعن .[ اَ ع َ ] (ع ص ) نادان . ابله . احمق . مرد گول زودسخن . || فروهشته گوشت و سست . (منتهی الأرب ). مسترخی . || دراز بی عقل . احمق دراز. دراز احمق . (زمخشری ). مؤنث : رَعْناء. || جیش ارعن ؛ لشکر گران بسیار. (منتهی الأرب ). آن لشکر که بپاره ٔ کوه ماند. (مهذب الاسماء). لشکر کوهی . سپاهی گران .جیش عظیم . || (ن تف ) نعت تفضیلی از رعن .
- امثال :
ارعن من هواءالبصرة ؛ الرعن الاسترخاء و الاضطراب و قال : و دخلوها رحلة فیها رعن ، و انماوصفوا هواها بذلک لاضطراب فیها و سرعة تغیره . (مجمع الامثال میدانی ).