اخیاءلغتنامه دهخدااخیاء. [ ] (اِخ ) (برادر من خداوند است ) او پسر اخیطوب و کاهن بزرگ در زمان شاول بود و محتمل است که برادر اخیملک باشد که شاول او را مقتول ساخت . (قاموس کتاب مقدس ).
