احمد

احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمدبن فضل دینوری ، مکنی به ابوالفضل و مشهور به ابن خازن . وی شاعر واستاد یگانه ٔ خط در عصر خویش بود. دیوان او را نصراﷲ کاتب پسر او جمع کرده . او راست : کتاب القناعة. و ازشعر اوست در بستان و حمام حکیم ابوالقاسم اهوازی :
وافیت منزله فلم ار حاجباً
الاّ تلقّانی بسن ضاحک
والبشر فی وجه الغلام امارة
لمقدمات ضیاء وجه المالک
و دخلت جنته و زرت حمیمه
فشکرت رضواناً و رأفة مالک .
مولد او به سال 451 هَ .ق . و وفات وی 518 بود. و رجوع به ابن خازن ابوالفضل احمد... شود.