احجار ساقطهلغتنامه دهخدااحجار ساقطه . [ اَ رِ ق ِ طَ / طِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) احجار سماوی . سنگهائی که از آسمان بر زمین افتند. شخانه .